bez zastrzeżeń

См. также в других словарях:

• bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …   Słownik języka polskiego

• serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

• dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …   Słownik języka polskiego

• serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… …   Słownik języka polskiego

• z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… …   Słownik języka polskiego

• dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …   Słownik języka polskiego

• oddany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oddać (p.) oddany w użyciu przym. 1. «przywiązany do kogoś, gotów do poświęceń» Oddana przyjaciółka. Oddane serce. Oddany rodzinie. ◊ Oddany duszą i ciałem, bez reszty itp. komuś «oddany komuś całkowicie, bez… …   Słownik języka polskiego

• pełnia — ż I, DCMs. pełniani; lm D. pełniani 1. «faza Księżyca, podczas której jego połowa widoczna z Ziemi jest całkowicie oświetlona przez Słońce; Księżyc w tej fazie» Księżyc w pełni. Poblask pełni. ◊ Twarz jak księżyc w pełni «twarz okrągła, pyzata» 2 …   Słownik języka polskiego

• poczciwy — poczciwywi, poczciwywszy 1. «życzliwy w stosunku do ludzi, dobroduszny, łagodny, przyjazny, uczynny, zacny» Poczciwy człowiek. Poczciwe sąsiadki. Poczciwe psisko. ◊ Poczciwy z kościami «dobry całkowicie, bez zastrzeżeń» przen. Poczciwy, stary dom …   Słownik języka polskiego

• zastrzeżenie — n I 1. rzecz. od zastrzec. 2. lm D. zastrzeżenieeń «uwaga wyrażająca krytykę, wątpliwość dotyczącą jakiegoś szczegółu, słabej strony czegoś, mimo ogólnej oceny pozytywnej» Mieć zastrzeżenia co do czegoś, wobec kogoś, w stosunku do kogoś. Ufać… …   Słownik języka polskiego

• zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… …   Słownik języka polskiego